رواية هاجر وزين ونهاد كاملة بقلم اية طارق
المحتويات
هرحمك
هاجر رجالة عرة
شوية والشرطة وصلت وأخدو هاجر اللى قدمت بلاغ وفى نفس الوقت قدم الراجل بلاغ بعد ما طلع من المستشفى
طلبت هاجر إنها ترن على اخوها فسملحولها فرنت على أحمد
ودار بينهم الحوار
فضلت واقفة فبصت للى ماسك دماغه و بيتوجع
هاجر بهمس داهية تاخدك انت و أشكالك ماليتو البلد
الضابط بتقولى حاجة يا آنسة
هاجر بكلم نفسى
مفيش شوية والباب خبط ودخل احمد ووراه محمد ويونس
أحم وهو بيجرى عليها پخوف حصلك حاجة انتى كويسة !
الضابط الآنسة تمام بس الاستاذ اللى هيا ضړباه اللى مش تمام
فى دخول زين
هاجر اسيبه يخبطنى يعنى ويقل أدبه وأسكت
كل ده تحت صدمة يونس اللى شاف هاجر واستغراب محمد إن دى نفسها تبقى أخت أحمد
فاق محمد وهوا بيبص للضابط ايه الموضوع يا نادر
نادر الموضوع و ما فيه إن الاستاذ ده خپطها بالعربية وقل أدبه بس الآنسة قامت بالواجب معاه فتحتله دماغه
زين ممكن تحكيلنا اللى حصل
حكتلهم هاجر كل اللى حصل بس ده كل الموضوع
محمد فين المشكلة دلوقتى
نادر إن الاتنين كل واحد عامل محضر للتانى ومفيش حد راضى يتنازل
ماشية جنب سور المدرسة ايه أطلع أمشى فوقه عشان سيادته يسوق براحته
أحمد بس يا هاجر
فين وفين على ما قفلوا المحضرين والراجل المضړوب مشى
وفضلت هاجر مع أحمد والباقى ومحمد وزين خلصوا الموضوع
يونس مش ممكن يخلق من الشبه اربعين فعلا
أحمد فيه ايه !
يونس شبه اخت زين بالضبط تقول فولة وانقسمت نصين
زين نفسى مرة نتقابل من غير ما تكونى واقعة فى مشكلة
أحمد باستغراب ثوانى انت تعرف هاجر
زين اه وما شاء الله مفيش مرة اتقابلنا فيها الا وكانت فى القسم
محمد طيب نخرج بره وبعدين نشوف الموضوع ده
أحمد مش عارف اشكركوا ازاى يا رجالة على وقفتكم معايا
يونس انت عبيط يلا احنا اخوات
محمد والأخوات مفيش بينهم شكر
أحمد تسلمولى بجد
كانت هاجر بتبص لزين بغيظ وعايزة تروح تضربه
هاجر فى نفسها اضربه بالشنطة ولا اخبطله عربيته
لا انا أسيب عليه سيد وهوا يجبلى حقى منه لا برده خسارة فيه سيد
يووووووه
بصولها كلها من صوتها اللى اترفع فجأة
أحمد طيب استأذن انا يا رجالة عشان اروحها
أحمد مش مشكلة هروحها وأرجع تانى
محمد خلاص هترجع تلاقينا مستنينك هناك روح انت يا زين وصلهم وانا هصرف انا و يونس
أحمد لالا ملهاش لازمة الپهدلة دى اسبقوا انتو وانا هجيلكم
زين اركب يا احمد وهات اختك يلا
مشى محمد ويونس و زين وأحمد وهاجر واقفين فى الشارع
هاجر بهمس لأحمد شوف صاحبك مش صاحبك انا مش راكبة معاه ها
أحمد اخلصى يا هاجر مش وقته كلامك ده مش كفاية إنه خلصلنا الموضوع جوه
هاجر يووووه بقه
أحمد انتى تسكتى خالص دلوقتى ولينا كلام تانى مع بعض لما نروح
هاجر يا أحمد
أحمد بعصبية هادئة ولا صوت يا هاجر ولا صوت اركبى
سكتت هاجر لما عرفت أنه بدأ يتعصب
ركب أحمد جنب زين قدام وهاجر ورا وكل شوية تبص لزين پغضب
أحمد مقولتليش تعرف هاجر منين
زين كل الموضوع إن نور ابن نهاد اختى تاه منها فى مرة وأختك اللى لقته وجابته عالقسم هناك و أنا كنت موجود مع محمد عشان ندور عليه
أحمد اه اومال ايه كل مرة نتقابل فى القسم دى
هاجر قعدت تدعى فى سرها أنه ميقولش حاجة عن الخطڤ
زين المرة التانية أما كانت اتخطفت وكنا بناخد أقوالها
لف أحمد لهاجر وبصلها بنظرة عمرها ما هتنساها نظرة عتاب وخوف وصدمة خطڤ
هاجر بدأت الدموع تتجمع فى عنيها ولسه هتتكلم لف أحمد وبص قدامه الشارع الجاى على يمينك يا زين
سكت زين لما شاف رد فعل احمد و فهم أنه مكنش يعرف وعاتب نفسه على تسرعه
أحمد بس هنا يا زين انزلى يلا
هاجر بصوت يغلبه البكا أحمد أنا
أحمد بعصبية انزلى يا هاجر واطلعى
نزلت هاجر وبصتله لف وشه الناحية التانية سابته وطلعت تجرى على فوق
الفصل الثامن
نزلت هاجر وبصتله لف وشه الناحية التانية سابته وطلعت تجرى على فوق وهى بتبكى خطبت على الباب فتحتلها لمياء
لمياء انتى فين كل ده بابا قاعد بيزعق من ساعتها
سابتها هاجر ودخلت تجرى على أوضتها و قفلت الباب وراها
قفلت لمياء باب البيت وراحت وراها وفضلت تخبط الباب هاجر افتحى الباب يا هاجر ردى عليا
جرت لمياء عالمطبخ ماما
فتحية ايوة يا لمياء
لمياء هاجر جات من بره بټعيط ودخلت أوضتها و مبتردش عليا
حطت فتحية المعلقة اللى فايديها عالرخامة وخرجت بسرعة خير يا رب ايه اللى حصل!
خبطت على الباب مالك يا قلب أمك
لا رد فتحية هاجر يا حبيبتى افتحى الباب ونتكلم
لمياء نسيبها و شوية كده نرجعلها
فتحية أسيبها ايه بس دى أول مرة تحصل تليفونى فين
كانت الأطفال واقفين مش عارفين ايه اللى بيحصل جرى مؤمن جاب التليفون و ناوله لجدته
فتحية تسلم يا حبيبى
طلعت رقم حسين ورنت
حسين سلام عليكم
فتحية وعليكم السلام عليكم و رحمة الله وبركاته
حسين خير يا فتحية
فتحية هاجر جات من شوية
حسين ببعض الڠضب متتنقلش من مكانها لحد ما أجى
فتحية هاجر جاية معيطة من بره ودخلت الأوضة ومش راضية تفتح لحد
حسين حصلها حاجة ولا ايه
فتحية محدش عارف حاجة لا راضية ترد عليا ولا على لمياء
حسين طيب سبيها لحد ما أجى أنا يدوب خمس دقايق هخلص مع الراجل وجاى
فتحية أمرى لله حاضر
قفلت فتحية مع حسين وهيا زعلانة عليها ودخلت المطبخ تانى
كانت فى الأوضة قاعدة على الأرض بټعيط زعلانة من زعل اخوها منها كانت سامعه صوت لمياء و والدتها بس مش قادرة تقوم ترد على حد كل اللى شاغل بالها ازاى هتصالح أخوها وتحكيله اللى حصل قامت بدلت هدومها وخرجت تغسل وشها وراحت المطبخ لقت مامتها و لمياء بيعملوا الاكل
هاجر اومال كتاكيتى فين
فتحية أخيرا خرجتى
كملت كلامها لعاب كده تقلقينى عليكى يا هاجر وكمان مترديش عليا
قربت هاجر منها وهيا بتحضنها حقك عليا يا ست الكل
لمياء ايه اللى حصل وخلاكى تبكى كده
بصت هاجر لفتحية أحمد عرف بموضوع الخطڤ
فتحية واللى عرفه ايه
هاجر اهو اللى حصل بقه يا ماما
لمياء پصدمة خطڤ انتى اتخطفتى امتى ده حصل ! وازاى ! وليه محدش قالنا!!!
قعدت هاجر عالكرسى وشدت طبق الخضار قدامها والله ما نقصاكى يا لمياء
لمياء سيبى اللى فى ايدك ده و احكيلى حصل امتى الكلام ده
هاجر لا منا معنديش خلق احكى مرتين استنى أما جوزك يجى واحكيلكم مرة واحدة مش ناقصة فرهدة
و وسعى كده خلينى أكل
بصت لمياء لفتحية شايفة بنتك
فتحية بضحك معلش استحملى زى ما أنا بستحمل
هاجر شوفتى أهى نبع الحنان جابتلك الخلاصة كنى فى جنب بقه لحد ما جوزك يجى
دخلت هاجر الصغننة عمتو عمتو
هاجر ايه يا جميل
هاجر الصغننة عالى العبى معايا
هاجر بس كده يلا بينا
أخدت وخرجت على اول الباب ورجعت تانى أخدت طبق الخضار
فتحية الله يهديكى يا بنتى
دخل حسين البيت لقاها بتلعب مع حفيدته الصغيرة و مازن ومؤمن حواليها
لفت هاجر لما سمعت صوت الباب حمد الله عالسلامة يا بابا
حسين الله يسلمك
جرى عليه أحفاده فتح ايده وحضنهم
حسين خد يا مازن الشنطة دى ليك انت وأخواتك
هاجر الصغننة جبتلى الثوكبون يا ددو
شاله حسين وباسها من خدها أيوة يا حبيبتى هتلاقى مع مازن
هاجر الصغننة طيب نزلنى بقه
نزلها حسين بتبصيلى كده ليه
هاجر وانا !
حسين انتى ايه
هاجر فين حاجتى اللى بتجبهالى كل مرة
حسين بلا مبالاة مكنش معايا فلوس تكفى
هاجر يعنى مش عشان مضايق منى
حسين وانا هضايق منك بتاع ايه انا بس عاوز اضربك
هاجر الاه وانا عملت ايه يعنى
حسين عملتى ايه !!! و بالنسبة
للقسم اللى انتى جاية منه ده ايه
برقت هاجر مين اللى قالك
حسين هوا ده اللى
همك مين اللى قايلى اللى قال يا اختى ابو اللى انتى فاتحه راسه
هاجر يعينى يا نوغه هوا كمان باعتلك ابوه
حسين انتى يا بنتى عاوزه تعملى فيا ايه
هاجر علفكره بقه هما اللى بيجروا شكلى
حسين اه واللى يجر شكلك تبطحيه مش كده
هاجر وهى بتقعد عالأرض قدامه وهو قاعد عالكنبه بص هفهمك هوا واد مشافش بربع جنيه رباية اصلا
وساق قلة الأدب و خبطنى عايزنى أسكتله
حسين وهو بيضرب بايده على رجله لا ازاى موتيه وجيبى لنفسك ولينا مصېبة ونفضل نلف عالمحاكم بقه
هاجر واللا كبرت الموضوع يا حاج حسين
حسين تصدقى فعلا فيها ايه يعنى لما تفتحى دماغ الراجل ويخيطها 15 غرزة
هاجر 15 غرزة بس ده انا مفكراهم اكتر من كده
حسين قومى من قدامى بدل ما أتشل بسببك قومى يا وش المصاېب قومى
هاجر براحة بس العصبية مش حلوة عشانك
حط حسين ايده على دماغه بيأس منها
فى نفس اللحظة دخل أحمد اللى اتخض لما لقى أبوه قاعد كده
أحمد بابا انت كويس فى حاجة حصلت
حسين هوا انا هبقى كويس طول ما دى مصايبها مبتخلصش
أحمد خير بطحتى مين المرة دى
حسين اه يعنى انت اللى مطلعها كمان
أحمد وانت عرفت منين !
حسين أبدا أبو الواد صاحبى بس
هاجر طيب كويس أنه صاحبك ابقى قوله بقى يربى ابنه
حسين الحقنى بعلاج الضغط يا ابنى الله يسترك لكده هيجرالى حاجة
خرجت فتحية ولمياء على صوتهم
فتحية مالكم
أحمد لا أبدا يدوب بنتك جايبها من القسم انهارده
فتحية پصدمة يا لهوى
هاجر هوا فى ايه يا جدعان يعنى اسيبه يموتنى و أقف أسقفله و أقوله برافو
أحمد فى حاجة اسمها ترنى على أخوكى أو ترنى على أبوكى ولا انتى اخدتى على أسلوب الھمجية اللى بتتعامل بيه
هاجر همجية
أحمد و طالما انتى رنيتى عالشرطة مكنتيش تتصرفى من دماغك بقه
هاجر اه و أقف أستناهم وأشوفه وهو بيمشى ولا كأن شىء يكن
أحمد بعصبية مكنش فى ناس فى الشارع مش عارفة تصوتى
هاجر ههه قصدك المتفرجين اللى مفيش واحد منه اتحرك من مكانه
حسين أمسكوا فى بعض يلا وانا وقاعد ما انا مليش لازمة هنا
أحمد اسف يا بابا بس هيا اللى عصبتنى مش شايف كلامها
هاجر و ماله كلامى إن شاء الله
حسين اسكتو بقه انتو الاتنين
هاجر يا بنتى انا عارف انك مبتعمليش حاجة الا وليها سبب وعارف أن الواد ده قليل الادب بس مينفعش كل مرة تتصرفى من دماغك قولتلك 100 مرة قبل كده وآخرهم بتاعة الولد اللى لقتيه طالما احنا موجودين ترنى على حد مننا واحنا نتصرف
هاجر أنا أسفة
أحمد صحيح ايه حكاية القسم اللى روحتيه قبل كده والخطڤ حصل انتى الكلام ده ! وانا كنت فين من كل ده !
هاجر ما هو
أحمد ما هو ايه اعرف كأنى زى الغريب بالضبط اللى عرف بالصدفة يعنى لولا زين اللى قال قدامى مكنتش هعرف حاجة
لف أحمد لأبوه ازاى مكلمتنيش يا بابا
هاجر انا اللى قولتلهم ميرنوش عليك و يقولولك
أحمد وانتى من امتى و انتى بتخبى عليا حاجة ها
متابعة القراءة
