رواية حورية رابح

حور و الدموع دار الروايات فى عيونها : و الله دى نعمة اللى ادته ليا البسه أنا مليش ذ*نب

رابح اقترب اكثر : بصى يا حور أنا بخاف عليكى اعتبرها تلسط أو حب اللى يعجبك دار الروايات بس انتى مراتى و مينفعش حد غيرى يشوفك كده

حور هزت راسها و حسيت انها اطمنتله اكتر و مكنتش قادرة تخبى عليه اكتر من كده

حور : رابح … فهد امبارح دار الروايات كان فى اوضتى و كان…. بحاول يع…تد.ى عليا

رابح : انتى بتقولى ايه 

حور : 🥺🥺 زى ما بقولك

رابح : مش حتة بت زيك دار الروايات توقع بينى و بين اخوى

حور : و الله يا رابح هى دى الحقيقة

رابح شد عبائته و هو يحرك يده على رقبتها

رابح : يعنى ده مش خابطة دار الروايات زى ما قولتى و امبارح يا عالم ايه حصل امبارح

حور : لااا يا رابح و الله ما حصل حاج

رابح شد*ها من شعرها دار الروايات و هو ينظر فى عيونها بغض.ب

رابح : اع….ر..ض…ى نف….سك عل..يا

حور 🥺😳

رابح شد*ها من شعرها و هو ينظر فى عيونها بغض.ب

رابح : اع….ر..ض…ى نف….سك عل..يا

حور 🥺😳

رابح و هو يش*د أكثر : مش بكرر كلامى

حور : رابح مينفعش

رابح وهو ينظر لحور بر*غبة : هو ايه اللي مينفعش

حور : مينفعش تقرب من دار الروايات انت شاكك فيها مع اخوك و لو عملت كده متبقاش را*جل

رابح كان جوه حاجة عمياه عن كل حاجة من التفكير ماعدا أنه عايز حور تفضل معاه لانه فعلا خايف يفقدها لانه عارف فهد و كان نفسه يعرفها أنه مش شاكك فيها و لكن هو عايزها تبقى له و معاه

رابح : شاكك فيكى ايه ده انتى دار الروايات جاية تقولى بكل عين باردة دخل اوضتك امبارح أنا هعرف حصل ايه امبارح  

حور : رااااااااااااااااابح بلاااااااااش ابعععععععععد عننننننننى

لحد ما قدرت تفلت منه و دخلت الحمام

رابح : هتروحى منى فين فاكرة كده استخبتى أنا سايبك بمزاجى يا حور

حور فضلت جوه خايفة من دار الروايات رابح لحد ما نامت