رواية حورية رابح

للحظة حس بانكماش حور و خوفها منه و زعل اكتر

رابح : أنا بس هحطلك مره 

رابح بدأ يدهن المرهم و هو يمسكها برفق و يهمس فى أذنها : ا…س…ف يا حورى

بدأ يوزع المرهم و هى تبكى فى صمت

رابح : مش عايزة تست*حمى

حور بجدية : شكرا اطلع بره

رابح : فهد كان عايزك فى ايه يا هانم

حور : معرفش … هروح اشوفه

رابح بغض.ب و هو يشد*ها من ملاية السرير : تروحى تشوفى مين هو أنا مش مالى عينك

حور و هى متمسكة بتلك الملاية

حور بدموع متحجرة فى عيونها : راااابح لو سمحت 🥺

رابح بعد و هو متعصب و خرج من الجناح

مفيش دقائق و كان فهد فى الجناح و أنصدم لما لقى حور واقعة فى الارض و لا يس*ترها سوى الملاية و لكن كان فى د*م كتير اوى

فهد …….

حور بدموع متحجرة فى عيونها : راااابح لو سمحت 🥺

رابح بعد و هو متعصب و خرج من الجناح

مفيش دقائق و كان فهد ( اخو رابح ) فى الجناح و أنصدم لما لقى حور واقعة فى الارض و لا يس*ترها سوى الملاية و لكن كان فى د*م كتير اوى

فهد خرج من الجناح بسرعة و نده على الخدم

جيه رابح بسرعة و لقى جمالات ( جدة رابح ) واقفة على باب الجناح و تنظر له نظرة عتاب عليه

رابح : مالها حور

جمالات : يعنى مش عارف مالها اياك … انت عملت ايه في البنية يا رابح

رابح : ايه مراتى عاد لا هو عيب و لا  

جمالات : و المودة يا رابح

رابح : محدش له دعوة عاد مراتى و حر محدش له يدخل و مين اصلا اللى دخل عليها الجناح هى سيبه اياك

جمالات : لا و الله كنا نسيب البنية تتص…فى عاد علشان ترتاح

رابح بغض.ب : مين اللى دخل الجناح عليه

جمالات : مش مهم دلوقتى المهم تطمن على حور