رواية حورية رابح
عذ…راء و لما لقيتى أن ده مأثرش بينا بعتى الخدامة تقول إن فهد عايز حور و انتى عارفة انى فى الجناح مع حور و تروحى تبعتى حد لفهد تقولى له أن حور عايزك فى الجناح و تقوعى الكل فى بعض و جاية دلوقت تكملى و تقوليلى حديتك الماسخ ده علشان ادخل اقت*لها و لا أطلقها هتستفدى ايه من كل الاذ*ى ده
نعمة بانهـ،يار : علشان انت عمرك ما حسيت بيا و لا انى بحبك اد ايه أنا علشانك يا رابح موافقة اق*تل مش بس اك*دب و اخطط …..انت ليه رفضت حبى ليك ليه عملت فيا كده يا رابح فضلت واحدة زى حور عليا و أنت عارف ان اخوك فهد عينه منها
رابح : اقسم بالله يا نعمة لو لمحتك أو عرفت انك عملتى حاجة
تانى لأكون قايل كل حاجة لابوكى و انتى عارفة هيعمل فيكى ايه كويس و انا فهمتك كام مرة انى بعزك زى اختى و من قبل ما اعرف حور و انتى زى اختى يا نعمة و بخاف عليكى زى اختى و قولتلك شوفى حالى انتى تستاهلى حد يحبك متحاوليش مع حد مش عايزك يا نعمة متفكريش تمشى مشاوير لناس مش عايزة تمشى علشان خطوتين أنا بقولك كده علشان خايف عليكى و عايز اشوفك مبسوطة
نعمة خرجت من الجناح و هى بتعيط من كلام رابح
حور تقوم من على السرير و تقف قدام رابح
رابح : انتى كويسة ايه قومك من السرير
حور : أنا سمعت كل حاجة يا رابح
رابح : أنا
حور و هى تضع اصبعها على فمه بحنان و تنظر فى عيونه : اشششش … أنا عايزة اقولك حاجة أنا حسيت بوجودك
