رواية هتحدي الظروف كاملة بقلم/ فاطمة عيد
زين : اسمى دكتور زين دا اولا .. ثانيا انا مش فايق للعب العيال دا .. ( يبص للارا ) .. من فضلك بطلى مشاكل واتعاملى معاها عدل .. وانتى .. ( يبص لروح ) .. دا اخر انذار ليكى
روح تبصله بضيق : انا مش عاوزه اقعد هنا
( زين يلاحظ ع ملامح الضيق والنرفزه ع وشها .. يضايق )
زين بهدوء : هاتى شنطتك وحاجتك وتعالى ورايا
زين : اقعدى هنا
( تقعد روح وكله يستغرب تصرف زين لانه عمره ما سمح لحد يقرب من المنصه حتى طول ما هو موجود .. لارا تتغاظ اكتر من اللى عمله دا وتقعد مضايقه .. يعدى الوقت وتخلص المحاضره .. والكل يخرج بره المدرج .. روح فضلت واقفه لوحدها بتلم حاجاتها وزين كان بيتكلم مع شويه طلبه كانوا بيسألوه ع حاجات .. تقرب لارا ع روح )
روح بابتسامه مستفزه : مرسيى
لارا تتنرفز منها : انا هعرفك ازاى تتكلمى معايا كده
روح : اتكلمى ع ادك يا كوكو
( زين يخلص كلام مع الطلبه ويخرجوا بره المدرج .. ميتبقاش غير روح ولارا وزين بس .. يقرب زين عليهم )
زين : خير يا انسه لارا .. ف حاجه تانى !
لارا برقه مصطنعه : ابدا يا دكتور
روح بزهول : ايه يابت دا !! .. فين الصوت اللى كان اد كده من شويه ؟؟؟؟
( زين كان عاوز يضحك بس يمسك نفسه بالعافيه )
لارا : صوتى كده طبيعى .. انتى اللى عاوزه تغير احبال صوتيه عشان صوتك وحش اوى
روح : مش هرد عليكى
زين : هو ايه اللى حصل لكل دا !! .. انتو لسه اول يوم مع بعض .. ليه تخلقوا عداوه بالشكل ده ؟؟؟
( لارا تستغربها جدا وتستغرب اكتر سكوت زين )
زين : ممممم .. تمام .. اتفضلى ع محاضرتك دلوقتى
( كان بيوجه الكلام للارا بس هى افتكرته بيمشي روح وتفضل واقفه )
زين : لارا انا بكلمك انتى
لارا باحراج : احم .. اه اوكى كنت فاكره قاصدك عليها هى
زين : تمام اتفضلى
( تخرج لارا وتسيبهم .. اول ما تخرج زين يمسك ايد روح بعصپيه )
( روح تخاف من نبرته بس تحاول تتماسك قدامه )
روح بصوت مهزوز : انا عندى محاضره لسه
( يقرب عليها وهى تتخض وترجع لورا .. يقف قدامها بالظبط )
زين بحده : تروحى دلوقتى وتقعدى ف شقتنا وانا هخلص حاجات وهاجى .. اتفضلى ومش عاوز اى اعتراض
يقاطعها زين : مفيش سمعان كلام يعنى .. ماشى
( يمسكها من ايدها وهى تحاول تشيل ايدها بس يفضل ماسكها .. يخرج بيها بره المدرج وكانت الدفعه كلها واقفه ويستغربوا مسكته ليها بالشكل دا ويفضلوا باصينلهم .. يقف زين )
زين : متتحركيش من هنا .. دقايق وجاى
روح : زين من فضلك اهدى .. شكلى بقي زفت قدام الناس
زين : انا مش عاوز كلام دلوقتى .. استنينى هنا
( يسيبها ويمشى وهى تفضل واقفه مكانها .. تقرب عليها هاجر )
هاجر باستغراب : هو ماسكك كده ليه ؟؟ وليه بيعاملك كده اصلا !!
روح بتوتر : لا ابدا عادى
هاجر : لا مش عادى مش من حقه انه يتعامل معاكى كده
( روح مش عارفه تقولها ايه .. هى متعرفش زين هيعرفهم عادى انها مراته ولا لا .. تفضل ساكته )
هاجر : بصي صدقينى انا مش بكلمك بنيه انى ادخل ف اللى ماليش فيه .. لكن اسلوبه دا مش مبرر لاى موقف عملتيه .. المفروض ف مبادئ وحدود مينفعش يتخطاها
( روح كانت لسه هتتكلم بس يقاطعهم زين اللى وقف العربيه قدامهم ونزل منها )
زين : اركبى
( روح تبص حوليها وتبصله ومش عارفه تتصرف ازاى )
زين : مسمعتيش انا قولت ايه !!!
( تتنهد روح وتركب معاه .. زين يلف ويركب هو كمان ويمشوا بالعربيه وسط زهول معظم الدفعه اللى واقفين مش فاهمين اى حاجه وف نفس الوقت ابتدوا يستنتجوا سيناريو من خيالهم عن علاقتهم ببعض .. يوصل زين وروح البيت .. يدوب زين ركن العربيه .. روح نزلت وطلعت تجرى ع فوق .. تخبط ع كامل ومايسه بس مبيفتحوش تتنرفز وتفتح شقتهم وتدخل ع الاوضه وتقفل الباب عليها .. يطلع زين من تحت ويدخل الشقه ويقفل الباب وراه .. يقرب ع باب اوضه النوم ويحاول يفتحه يلاقيه مقفول )
زين بصوت عالى : روووووح
( روح تتخض من صوته وترد من ورا الباب )
روح بصوت طاغى عليه الخۏف : زين هشرحلك والله
زين : افتحى
روح : طب نتفاهم الاول
زين بزعيق : افتحى قولت
روح بصوت متقطع : نتناقش طيب
( زين يرزع الباب برجله )
زين : افتحى بقولك
( تفتح الباب وتجرى تطلع تقف ع السرير بسرعه .. زين يدخل الاوضه يلاقيها واقفه فوق السرير .. لسه هيقرب .. تصوت روح )
روح بصوت عالى : لو قربتلى هنتحر وارمى نفسي من فوق السرير وذنبى هيبقي ف رقبتك
( زين يقف للحظه وبيحاول يجمع الجمله ف دماغه .. يبصلها يلاقيها واقفه وباين ع ملامحها الجديه )
