رواية أحببتها في انتقامــ.ـي

يوسف: خلاص اعتبرنى جيت يالا اقفل بقى علشان الحق .
اد.م: مفـچوع من يومك متتاخرش هستناك .
يوسف: طيب ارجع كمل شقاوه بقى على ما اجى .
اد.م: اقفل يا ثقيل .
قهقه يوسف واغلق الخط .
اروى: فى ايه بتضحك كده ليه ؟
يوسف: اصله تقريبا مكنش فاضى .
اروا: بيعمل ايه يعنى ؟!
نهض يوسف بسرعه فانتفضت اروى اقترب منها وسحبها لح.ض.نه: عايزانى اقولك بجد .

اروى وهى تدفعه: ابعد يا يوسف مش قدام زياد .
يوسف وهو يقب.ل وج.نتها: هو انا مطلع عينى غير زياد خدى بالك هبص بره كده مش كل مره هتتحججى بزياد .
اروى: دا انا كنت قت.لتك لو عملتها .
ضحك يوسف: انتى اللى فى القلب يا ريرى .
اروى بدل.ع: طب احلف كده .
يوسف: ما تتلمى اومال الواد قاعد .
اروى: خلاص سيبنى علشان اتلم .
يوسف وهو يقر.بها اكتر لېقبـلها : انا بقول نديله درس عايزه يطلع لابوه ...
ضحكت اروى بشده وطبعت قب.له على وج.نته وقالت: عييييييب يا بابا وتركته ودلفت للمطبخ .
نظر يوسف لزياد قائلا بهمس: خليك هنا اياك تيجى ورانا .
زياد: هتلوحوا فين .
يوسف: مكان محدش يدخله غيرى انا والقشطه اللى جوه دى مش انت عايز نونو صغير  .
زياد بفرحه: اه اه .
يوسف: يبقى خليك هنا هجيبه انا بسرعه واجى اتفقنا .
زياد: ماشى .
ضحك يوسف بمكر وصفق بيده قائلا بصوت عالى: رايحه فين بس وسيبانى كدهون .
واتجه خلفها للداخل .
اما اد.م ويارا .
يارا: خير فى حاجه .
اد.م: جايين على الغدا .
يارا: ييياى يعنى اروى جايه .
اد.م: مبسوطه ولا ايه ؟!
يارا: جدا جدا .
اد.م وهو يتقد.م منها: طب فين الضريبه !؟

يارا وهى تعود للخلف: ضريبه ايه ؟!
اد.م ومازال يتقد.م: ايه ده هو انتى متعرفيش ان السعاده عندنا ليها ضريبه !
يارا وما زالت تعود: معندناش احنا الكلام ده هشتكيك للحكومه .
اد.م بابتسامه خب.يثه: من النهارده مفيش حكومه انا الحكومه .
قهقهت يارا ولكنها صمتت عند.ما اصطد.مت بالجدار خلفها واصبح اد.م امامها دفعته يارا لتخرج من حصار يديه ولكنه كان اسرع ولف يده على خصرها حاملا اياها ليصطد.م ظهرها بصدره ويدور بها ويضحكان سويا .
اجتمع الجميع فى منزل العائله وقام رافت بعزيمه احمد وس.ميه ايضا .
كانت ندى وجاسر يجلسون فى حديقه المنزل الاماميه  ..
ندى: حبيبى ..
جاسر: ايوه يا باشا .
ندى بتذمر: ايه يا جاسر بقى كل حاجه يا باشا او يا ريس او يا فڼدم مفيش كلمه حلوه كده .
جاسر: اعمل ايه طيب مهو انا كل كلامى يا ابن ويا ابن وكله مع خناشير مش متعود على الدل.ع ده .
ندى: يعنى مفيش امل تدل.عنى خالص وبعدين انت معظم حياتك كنت مع مريم كنت بتعاملها كده برضو .
جاسر بضحكه: مهو علشان عيشت مع مريم ربنا اكر.منى واتجوزت اما لو مكنتش موجوده كان زمانى خطړ على الجواز اصلا .
نهضت ندى واقفه: انا غيرت رأيى انا متبريه منك يا سياده الرائد .
قهقه جاسر وامسك يدها: تعالى بس هقولك طب ايه رأيك تعلمينى .
ندى: اااه يا اخره صبرك يا ندى بقى انا اللى هعلمك يا جاسر .
جاسر: اه قوليلى اقولك ايه وانا هقول عالطول .
ندى: كمان يا حظك يا ندى يا صغيره على الهم يا لوزه .
جاسر بضحكه: اقولك البت مريم وحازم قاعدين ورا تعالى نروح نغلس عليهم ونتعلم منهم شويه .
ندى بحماس: اه اه يالا بمoت انا فى الغلاسه .
نهض جاسر وندى وذهبوا لحازم ومريم الذين كانوا يجلسون فى حديقه المنزل الخلفيه .
اتجه جاسر ووضع يده على عين مريم .
ضحكت مريم قائله: من غير ما تعمل حاجه عارفه انه انت يا حبيبى .
ضحك جاسر: ازاى بقى ؟!